闲情赋

作者:陶渊明 朝代:魏晋
闲情赋原文

初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。

夫何瑰逸之令姿,独旷世以秀群。表倾城之艳色,期有德于传闻。佩鸣玉以比洁,齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内,负雅志于高云。悲晨曦之易夕,感人生之长勤;同一尽于百年,何欢寡而愁殷!褰朱帏而正坐,泛清瑟以自欣。送纤指之余好,攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄,含言笑而不分。曲调将半,景落西轩。悲商叩林,白云依山。仰睇天路,俯促鸣弦。神仪妩媚,举止详妍。

激清音以感余,愿接膝以交言。欲自往以结誓,惧冒礼之为愆;待凤鸟以致辞,恐他人之我先。意惶惑而靡宁,魂须臾而九迁:愿在衣而为领,承华首之余芳;悲罗襟之宵离,怨秋夜之未央!愿在裳而为带,束窈窕之纤身;嗟温凉之异气,或脱故而服新!愿在发而为泽,刷玄鬓于颓肩;悲佳人之屡沐,从白水而枯煎!愿在眉而为黛,随瞻视以闲扬;悲脂粉之尚鲜,或取毁于华妆!愿在莞而为席,安弱体于三秋;悲文茵之代御,方经年而见求!愿在丝而为履,附素足以周旋;悲行止之有节,空委弃于床前!愿在昼而为影,常依形而西东;悲高树之多荫,慨有时而不同!愿在夜而为烛,照玉容于两楹;悲扶桑之舒光,奄灭景而藏明!愿在竹而为扇,含凄飙于柔握;悲白露之晨零,顾襟袖以缅邈!愿在木而为桐,作膝上之鸣琴;悲乐极以哀来,终推我而辍音!

考所愿而必违,徒契契以苦心。拥劳情而罔诉,步容与于南林。栖木兰之遗露,翳青松之余阴。傥行行之有觌,交欣惧于中襟;竟寂寞而无见,独悁想以空寻。敛轻裾以复路,瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣,色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条,气凄凄而就寒,日负影以偕没,月媚景于云端。鸟凄声以孤归,兽索偶而不还。悼当年之晚暮,恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之,神飘飘而不安;若凭舟之失棹,譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩,北风凄凄,炯炯不寐,众念徘徊。起摄带以侍晨,繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣,笛流远以清哀;始妙密以闲和,终寥亮而藏摧。意夫人之在兹,托行云以送怀;行云逝而无语,时奄冉而就过。徒勤思而自悲,终阻山而滞河。迎清风以怯累,寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会,诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚,憩遥情于八遐。

闲情赋拼音解读

chū ,zhāng héng zuò 《dìng qíng fù 》,cài yōng zuò 《jìng qíng fù 》,jiǎn yì cí ér zōng dàn bó ,shǐ zé dàng yǐ sī lǜ ,ér zhōng guī xián zhèng 。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn ,liàng yǒu zhù yú fěng jiàn 。zhuì wén zhī shì ,yì dài jì zuò ;yīn bìng chù lèi ,guǎng qí cí yì 。yú yuán lǘ duō xiá ,fù rǎn hàn wéi zhī ;suī wén miào bú zú ,shù bú miù zuò zhě zhī yì hū 。

fū hé guī yì zhī lìng zī ,dú kuàng shì yǐ xiù qún 。biǎo qīng chéng zhī yàn sè ,qī yǒu dé yú chuán wén 。pèi míng yù yǐ bǐ jié ,qí yōu lán yǐ zhēng fēn 。dàn róu qíng yú sú nèi ,fù yǎ zhì yú gāo yún 。bēi chén xī zhī yì xī ,gǎn rén shēng zhī zhǎng qín ;tóng yī jìn yú bǎi nián ,hé huān guǎ ér chóu yīn !qiān zhū wéi ér zhèng zuò ,fàn qīng sè yǐ zì xīn 。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo ,nǎng hào xiù zhī bīn fēn 。shùn měi mù yǐ liú miǎn ,hán yán xiào ér bú fèn 。qǔ diào jiāng bàn ,jǐng luò xī xuān 。bēi shāng kòu lín ,bái yún yī shān 。yǎng dì tiān lù ,fǔ cù míng xián 。shén yí wǔ mèi ,jǔ zhǐ xiáng yán 。

jī qīng yīn yǐ gǎn yú ,yuàn jiē xī yǐ jiāo yán 。yù zì wǎng yǐ jié shì ,jù mào lǐ zhī wéi qiān ;dài fèng niǎo yǐ zhì cí ,kǒng tā rén zhī wǒ xiān 。yì huáng huò ér mí níng ,hún xū yú ér jiǔ qiān :yuàn zài yī ér wéi lǐng ,chéng huá shǒu zhī yú fāng ;bēi luó jīn zhī xiāo lí ,yuàn qiū yè zhī wèi yāng !yuàn zài shang ér wéi dài ,shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn ;jiē wēn liáng zhī yì qì ,huò tuō gù ér fú xīn !yuàn zài fā ér wéi zé ,shuā xuán bìn yú tuí jiān ;bēi jiā rén zhī lǚ mù ,cóng bái shuǐ ér kū jiān !yuàn zài méi ér wéi dài ,suí zhān shì yǐ xián yáng ;bēi zhī fěn zhī shàng xiān ,huò qǔ huǐ yú huá zhuāng !yuàn zài wǎn ér wéi xí ,ān ruò tǐ yú sān qiū ;bēi wén yīn zhī dài yù ,fāng jīng nián ér jiàn qiú !yuàn zài sī ér wéi lǚ ,fù sù zú yǐ zhōu xuán ;bēi háng zhǐ zhī yǒu jiē ,kōng wěi qì yú chuáng qián !yuàn zài zhòu ér wéi yǐng ,cháng yī xíng ér xī dōng ;bēi gāo shù zhī duō yīn ,kǎi yǒu shí ér bú tóng !yuàn zài yè ér wéi zhú ,zhào yù róng yú liǎng yíng ;bēi fú sāng zhī shū guāng ,yǎn miè jǐng ér cáng míng !yuàn zài zhú ér wéi shàn ,hán qī biāo yú róu wò ;bēi bái lù zhī chén líng ,gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo !yuàn zài mù ér wéi tóng ,zuò xī shàng zhī míng qín ;bēi lè jí yǐ āi lái ,zhōng tuī wǒ ér chuò yīn !

kǎo suǒ yuàn ér bì wéi ,tú qì qì yǐ kǔ xīn 。yōng láo qíng ér wǎng sù ,bù róng yǔ yú nán lín 。qī mù lán zhī yí lù ,yì qīng sōng zhī yú yīn 。tǎng háng háng zhī yǒu dí ,jiāo xīn jù yú zhōng jīn ;jìng jì mò ér wú jiàn ,dú yuān xiǎng yǐ kōng xún 。liǎn qīng jū yǐ fù lù ,zhān xī yáng ér liú tàn 。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù ,sè qī cǎn ér jīn yán 。yè xiè xiè yǐ qù tiáo ,qì qī qī ér jiù hán ,rì fù yǐng yǐ xié méi ,yuè mèi jǐng yú yún duān 。niǎo qī shēng yǐ gū guī ,shòu suǒ ǒu ér bú hái 。dào dāng nián zhī wǎn mù ,hèn zī suì zhī yù dān 。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī ,shén piāo piāo ér bú ān ;ruò píng zhōu zhī shī zhào ,pì yuán yá ér wú pān 。yú shí bì mǎo yíng xuān ,běi fēng qī qī ,jiǒng jiǒng bú mèi ,zhòng niàn pái huái 。qǐ shè dài yǐ shì chén ,fán shuāng càn yú sù jiē 。jī liǎn chì ér wèi míng ,dí liú yuǎn yǐ qīng āi ;shǐ miào mì yǐ xián hé ,zhōng liáo liàng ér cáng cuī 。yì fū rén zhī zài zī ,tuō háng yún yǐ sòng huái ;háng yún shì ér wú yǔ ,shí yǎn rǎn ér jiù guò 。tú qín sī ér zì bēi ,zhōng zǔ shān ér zhì hé 。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi ,jì ruò zhì yú guī bō 。yóu 《màn cǎo 》zhī wéi huì ,sòng 《zhào nán 》zhī yú gē 。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng ,qì yáo qíng yú bā xiá 。


※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

闲情赋白话译文

当初,张衡写作《定情赋》,蔡邕写作《静情赋》,他们摒弃华丽的辞藻、崇尚恬淡澹泊的心境,文章之初将(功名场里的)思虑发散开来,末了则归总到自制中正的心绪。这样来抑制流于歪邪或坠于低鄙的不正当的心念,想来也有助于讽喻时弊、劝谏君主。缀字成文的雅士们,代代承继(他们的传统)写作这种文赋并将之发扬,又(往往)从某些相似点推而之广言及其他,把原来的辞义推广到更开阔的境地。平日闲居里巷深园,多有闲暇,于是也重提笔墨,作此情赋;虽然文采可能不比前人精妙,大约也并不致歪曲作文章者的本意。…详情

相关赏析

闲情赋创作背景

陶渊明这篇赋作的写作时间,一说是他年轻时的作品,一说大约完成于作者任职或归隐期间。据袁行霈考证《闲情赋》是陶渊明十九岁时所作。 还有一种说法:陶渊明辞州主薄不受后,在家闲居了六七年。闲居的第二年,即太元十九年(394年), 陶渊明三十岁时,他的妻子去世,续娶翟氏。翟氏是一个贤良女子,据《南史》本传说:“其妻翟氏,志趣亦同,能安苦节,夫耕于前,妻锄于后。”大约在诗人丧妻、再娶这一段时间内他写了《闲情赋》。…详情

闲情赋鉴赏

《闲情赋》是晋宋之际文学家陶渊明的赋作。这是陶渊明作品中无论风格还是思想内容都很独特的一篇,它不仅一反陶渊明一向的风格,而且所表现的思想内容也不同于陶集中的其他作品。此赋描写了一位作者日夜悬想的绝色佳人,作者幻想与她日夜相处,形影不离,甚至想变成各种器物,附着在这位美人身上。全赋沿用比兴手法,情思缭绕,逐层生发,词藻华丽,变化自然,既写出美女的姿色,又写出了美人良好的品德和崇高的志趣。该赋所写十愿,有人赞曰:“如奇峰突起,秀出天外,词采华茂,超越前哲。”…详情

作者介绍

陶渊明 陶渊明 陶渊明(365-427),一名潜,字元亮,浔阳柴桑(今江西九江市西南)人,是中国文学史上的大诗人。他出身于一个官僚家庭,曾祖陶侃做过大司马,祖父陶茂、父亲陶逸都做过太守。县令一类的官。外祖孟嘉做过征西大将军。不过到了他的时代,家境已经衰落,所以他一生过着穷困的生活。他处在一个晋、宋易代的时期,政治的黑暗,阶级斗争的尖锐,民族矛盾的激化,都深深地影响着他。他…详情

闲情赋原文,闲情赋翻译,闲情赋赏析,闲情赋阅读答案,出自陶渊明的作品

版权声明:本文内容由网友上传(或整理自网络),原作者已无法考证,版权归原作者所有。中国诗词赏析网免费发布仅供学习参考,其观点不代表本站立场。

转载请注明:原文链接 | http://sc.mcww.cn/shi/8922.html

诗词类别

陶渊明的诗词

古文典籍

热门名句

热门成语